· Łącznie użytkowników: 62
· Najnowszy użytkownik: muerte2
Tor Mosport, a raczej Canadian Tire Motorsport Park, bo tak brzmi jego pełna nazwa (w dalszej części newsa dla uproszczenia będę jednak używał nazwy "Mosport" - przyp. red.) został wybudowany i otwarty w 1961 roku. Jest to pierwszy permanentny tor wyścigowy w Kanadzie. Pierwszy wyścig jaki się na nim odbył to długodystansowy wyścig Player's 200, rozgrywany na dystansie 200 mil. Jego zwycięzcą został Stirling Moss w Lotusie. W 1966 roku z powodu problemów finansowych pierwotnych zarządców toru, obiekt sprzedano grupie zarządzanej przez niejakiego Harveya Hudes'a, który pełnił władzę nad tym torem aż do swojej śmierci w 1996 roku. Rok później, bo w 1967 roku na tor Mosport trafiła pierwsza poważniejsza seria wyścigowa, a była nią Formuła 1, która rozegrała tam pierwsze w historii GP Kanady w tej serii wyścigowej. Inauguracyjna Grand Prix padła łupem Jacka Brabhama, a zmagania oglądało 58 tysięcy widzów. Rok później GP Kanady rozegrano na torze Mont-Tremblant, by w 1969 ponownie wrócić na Mosport. W 1970 roku z kolei wyścig o GP tego kraju znów rozegrano na Mont-Tremblant, by od 1971 roku być jedynym gospodarzem kanadyjskiej rundy. W 1977 F1 jednak przeniosła się do Montrealu, na znany już tor imienia Gillesa Villeneuve'a. Bezpieczeństwo na tym torze pozostawiało wiele do życzenia, a los tego toru miał przypieczętować śmiertelny wypadek Manfreda Winkelhocka w 1985 roku w trakcie wyścigu Budweiser 1000 Km, rundy mistrzostw świata prototypów. W 1998 roku tor oraz jego otoczenie kupił nieżyjący już Don Panoz, właściciel torów Road Atlanta i Sebring (który będzie gościł następny wyścig po GP Kanady), firmy produkującej samochody sygnowane jego nazwiskiem oraz American Le Mans Series, która po połączeniu z GrandAm w 2014 roku została przekształcona na IMSA Sportscar Championship. Kupno tego toru było dobrą inwestycją, bowiem przebudowano aleję serwisową, powiększono strefy bezpieczeństwa w kilku zakrętach, poszerzono pętlę toru aby spełniała wymagania FIA i wymieniono nawierzchnię na całej jej długości. W 2011 roku z kolei tor zmienił właściciela na grupę dowodzoną przez Rona Fellowsa, co poskutkowało wydłużeniem alei serwisowej, ponowną wymianą nawierzchni, wybudowaniem mostów dla pieszych oraz pozyskaniem sponsora tytularnego i zmiany nazwy obiektu na Canadian Tire Motorsport Park. Obecnie najbardziej znaną serią wyścigową, która odwiedza ten obiekt jest IMSA Sportscar Championship (amerykański odpowiednik World Endurance Championship). Pętla toru jest bardzo krótka, więc należy spodziewać się czasów poniżej jednej minuty oraz niewielkich różnic między kierowcami.
Okrążenie rozpoczyna dość krótka prosta startowa, przechodząca w bardzo długi zakręt w prawo pokonywany bez zdejmowania nogi z pedału gazu. Ten prowadzi pod górę do kolejnego zakrętu, tym razem długiego łuku w lewo, który z kolei prowadzi w dół. Kierowcy będą musieli uważać w tym miejscu na rywali wyjeżdżających z alei serwisowej, gdyż nie ma wyznaczonej żadnej linii oddzielającej tor od wyjazdu z pit-lane. Następnie czeka nas kolejny podjazd do równie szybkiego i długiego prawego łuku - tym razem wymagane jest użycie hamulca, gdyż w przeciwnym razie można skończyć na trawie, a w konsekwencji kierowcę czeka spotkanie pierwszego stopnia z betonową ścianą. Drugi sektor zaczyna bardzo stromy zjazd przechodzący w lekki łuk w lewo. Ten z kolei przechodzi w stromy podjazd do najbardziej newralgicznego miejsca na torze - bardzo wolnego zakrętu w prawo, który przechodzi w jeszcze wolniejszy zakręt w prawo. Inicjatorem takiego układu tej sekcji był Stirling Moss, dlatego to miejsce jest nazwane jego imieniem. W tym "nawrocie" bardzo trudno o wypadnięcie z toru, gdyż wierzchołki są niewidoczne. Konsekwencjami błędów mogą być odpowiednio: spotkanie z barierą, jeśli kierowca będzie chciał pokonać zakręt zbyt szybko, bądź obrót, jeśli doda on za dużo gazu chcąc jak najszybciej z tego zakrętu wyjść. Jeśli komuś udało się przetrwać, to teraz ma chwilę odpoczynku, gdyż wyjście z nawrotu prowadzi na bardzo długą prostą, która kończy drugi sektor. Ostatni sektor to z kolei sekcja zakrętów prawo-lewo-prawo. Pierwszy z nich pokonywany jest na pełnym gazie. Drugi, lewy, również pokonywany jest bez odjęcia gazu, lecz należy zdredukować dwa biegi i zacząć hamować do trzeciego, prawego zakrętu. Jest on bardzo kluczowy dla czasu całego okrążenia, bowiem jeśli wjedziemy w ten zakręt za szeroko, to tylne koła znajdą się na trawie i utracimy kontrolę nad samochodem, a jeśli wyjedziemy za szeroko, to również wypadniemy na pobocze. Z kolei jeśli będziemy próbowali pokonać ten zakręt jak najwężej, to czeka nas czołowe zderzenie z pit-wall, gdyż wjazd do alei serwisowej pokrywa się z ostatnim zakrętem na całej długości tego zakrętu.
GP Kanady do tej pory rozegrano trzykrotnie, za każdym razem na torze w Montrealu. Pierwsza Grand Prix tego kraju w lidze rozegrana została w III sezonie i padła łupem Szymussa. Drugie miejsce zajął wówczas Tarask, a trzecie Markovsky. Szansę na dobry wynik miał także Patrique2001, ale na własne życzenie spadł aż na ósme miejsce - winna temu była aż minuta kary za ścinanie szykany przy "Ścianie mistrzów", co wywindowało Kubusę96 na czwarte miejsce, a czołową piątkę uzupełnił Sorontar. Warto dodać, że wtedy po raz pierwszy do mety dojechała cała stawka, która w tym wyścigu wystartowała - co prawda na starcie stanęło tylko 10 kierowców, ale za to cała dziesiątka dojechała do mety! W IV sezonie ponownie gościliśmy na torze imienia Gillesa Villeneuve'a, tym razem w gronie 13 osób. Wtedy ponownie wygrał Markovsky, który dojechał przed Patrykiem, a podium uzupełnił Szymusso. Miejsca 4-5 ponownie należały odpowiednio do Kubusy i Sorontara. Wyścig upłynął pod znakiem walki Marka z Patrykiem (rzadki widok), którą kierowca startujący wówczas w Ferrari przegrał strategicznie, poprzez jazdę na trzy postoje, podczas gdy Markovsky jechał na dwa. Był to kolejny przełomowy wyścig dla ligi, bowiem aby uniknąć nieporozumień z poprzedniego sezonu zatrudniono "wielkiego brata", który miał pilnować limitów toru - a był nim niejaki Luis Garcia, startujący w lidze w I sezonie naczelny "kamerzysta", znany ze skrótów każdej z 18 rund I sezonu oraz oprawy graficznej finału IV sezonu, GP Australii, Japonii i Polski w V sezonie oraz GP Hiszpanii i Australii w VI sezonie. Ostatnie ligowe GP Kanady odbyło się w VI sezonie, również w Montrealu. Ponownie padło ono łupem Markovsky'ego, drugie miejsce tym razem należało do Szymussa, a Patryk - który tak jak w III i IV sezonie startował pod swoim nazwiskiem - zajął trzecie miejsce, startując z końca stawki. Był to jeden z lepszych wyścigów dla zespołu Force India, bowiem dodatkowo czwarte miejsce zajął Barti, a czołową piątkę uzupełnił startujący w Manorze After. W tym wyścigu Markovsky po raz kolejny zaskoczył strategią, ponieważ zjechał na wymianę opon tylko raz, w przeciwieństwie do swoich rywali, jadących na dwa postoje.
Przejdźmy do przeglądu faworytów. Głównego faworyta do zwycięstwa należy upatrywać w Tarasku, choć mówi się, że bardzo blisko może być Szprycek. Należy jednak wziąć poprawkę na wybitne zdolności kierowcy z Redy do jazdy po torach, które o goszczeniu Formuły 1 mogą tylko pomarzyć. W grze o podium na pewno będą także kierowcy Alfy Romeo, Norbi, Patrique2001 oraz Kamilo, którzy są w stanie osiągnąć dobry wynik na praktycznie każdym torze (chociaż Patrique zawiódł na całej linii na Monzy...). Za tą grupą powinni znaleźć się kierowcy Toro Rosso, Renault, Dodo, Adve oraz Matif, których nie zawsze cechuje dobre tempo wyścigowe, ale mają szansę na sprawienie niespodzianki poprzez postawienie na regularność zamiast szybkości. To samo można powiedzieć o kierowcach Mercedesa, Kiro oraz Shadowowskim, którzy mają ogromną szansę na zdobycie punktów. Warunkiem do tego jest jednak unikanie błędów i jazda swoim tempem.
Informacje o wyścigu:
Nazwa toru: Canadian Tire Motorsport Park
Lokalizacja: Bowmanville, Kanada
Długość: 4,102 km
Rekord okrążenia: brak
Liczba okrążeń: 40
Dystans wyścigu: 164,080 km
Prognoza pogody: Wtorek i środa nie są w żadnym wypadku zagrożone opadami deszczu, zwłaszcza w godzinach rozgrywania sesji treningowej, kwalifikacji i wyścigu. Temperatura powietrza w oba dni ma utrzymywać się na poziomie 27 stopni Celsjusza.
Nieznany tor, krótka pętla oraz niewielkie różnice zwiastują bardzo interesujący wyścig. Kto jednak zwycięży w Kanadzie? Czy tym razem kierowców ominą problemy techniczne i zdrowotne? Czy ponownie czekają nas strategiczne szachy? Na te i inne pytania odpowiedź poznacie w relacjach z GP Kanady, na które już dziś serdecznie zapraszam. Pozdrawiam, Patryk.
Na forum rozpisany został plebiscyt the best of ExtremeF1. Zapraszam serdecznie do głosowania
Kubusa96
15-06-2022 00:17
UWAGA! Konieczne było dodanie nowych torów na ExLM. Są w downloadzie. Terminarz eventu jest na forum
Kubusa96
11-06-2022 23:18
W downloadzie jest dostępny mod na eventy benefisu ligowego rozgrywane na platormie rFactor. Natomiast na forum jest lista zgłoszeniowa na Extrimową Ligę Mistrzów
Kubusa96
08-06-2022 18:04
W downloadzie jest dostępny mod na 1. event naszego ligowego benefisu, rozgrywanego na F1 Challenge
Kubusa96
08-06-2022 18:04
Zapraszam do głosowania w ligowym plebiscycie po sezonie XII, szczegóły w temacie na forum
Forum 
