· Łącznie użytkowników: 62
· Najnowszy użytkownik: muerte2
Historia wyścigów w Monako zaczyna się w 1929 roku - wtedy to prezydent miejscowego automobilklubu, Anthony Noghes, wpadł na pomysł organizacji wyścigu na ulicach miasta. Pomysł został zrealizowany i pierwszy wyścig padł łupem Williama Grover-Williamsa (niezwiązany w żaden sposób z osobą Franka Williamsa i jego rodziną!), który prowadził samochód Bugatti. W latach 1938-1948 GP Monako się nie odbywało, po części z powodu II wojny światowej. Przerwy od organizacji wyścigu miały także miejsce w 1951, 1953 i 1954 roku. Od 1950 roku wyścig ten jest nieodłącznym punktem kalendarza Formuły 1. Ostatnia edycja padła łupem Lewisa Hamiltona, który jadąc na dość mocno zużytych oponach wykorzystał charakterystykę toru i obronił się przed atakami Maxa Verstappena. Lokalny faworyt w osobie Charlesa Leclerca nie zapisał tego GP do udanych - zaczynając od odpadnięcia w Q1 w sobotę, kończąc na przebiciu opony i wycofaniu się w niedzielę. Ponadto, na skróconej pętli od sezonu 2014-15 co dwa lata rozgrywany jest wyścig o ePrix Monako w Formule E. Wąskie i kręte ulice sprawiają, że wyprzedzanie na tym torze jest w zasadzie niemożliwe, także możliwe jest utknięcie w korku za wolniejszym kierowcą i zrujnowanie sobie kwalifikacji czy też wyścigu. Nelson Piquet porównał ściganie się na tym torze do jazdy rowerem po mieszkaniu. Tor ten ma także listę ofiar śmiertelnych - otworzył ją w 1948 roku Norman Linnecar. W 1952 roku dopisał się do niej Luigi Fagioli, w 1962 Dennis Taylor, a w 1967 Lorenzo Bandini - ten ostatni zmarł poprzez spalenie się w wyniku wypadku. Od 1992 roku przyznaje się nagrodę jego imienia za wykazanie się wyjątkowym duchem walki. W 2008 roku zdobył ją Robert Kubica, a ostatnim laureatem został Antonio Giovinazzi, co wywołało spore zaskoczenie wśród obserwatorów F1. W 1955 roku miał miejsce jeden ze słynniejszych wypadków w Formule 1 - brał w nim udział Alberto Ascari. Kierowca Ferrari w wyniku błędu w szykanie za tunelem staranował bele siana (profesjonalne zabezpieczenia) i zakończył wyścig w morzu, dosłownie wpadając samochodem do wody.
Układ toru zmieniał się kilka razy na przestrzeni lat. Od 1929 do 1973 roku układ w zasadzie pozostawał bez zmian - zakręt Sainte Devote był łukiem, sekcji basenowej nie było wcale, a ostatnie dwa zakręty (dzisiaj La Rascasse i Anthony Noghes) były nawrotem. W 1973 roku pojawiły się słynne szykany przy basenie oraz zakręt La Rascasse, zaś w 1976 przeprofilowano zakręt Anthony Noghes (patronat prezydenta automobilklubu monakijskiego otrzymał w 1979 roku, a więc rok po jego śmierci) oraz Sainte Devote. W 1986 roku z kolei przeprofilowano szykanę na wyjściu z tunelu, zaś w 1997 nieco zmodyfikowno pierwszą szykanę przy basenie. W 2004 roku zmodyfikowano całą aleję serwisową wraz z wyjazdem, zaś w 2015 roku nieznacznie cofnięto zakręt Tabac.
Pierwsze ligowe GP Monako odbyło się w III sezonie i wystartowało w nim 12 kierowców. Zwycięstwo odniósł Markovsky, który zdublował wówczas prawie całą stawkę. "Prawie", bo jedynym kierowcą na okrążeniu lidera był zdobywca 2. miejsca, Patrique2001 (startujący wtedy pod nazwiskiem). Trzeci Sorontar stracił już całe okrążenie. Czołową piątkę uzupełnił startujący z końca stawki Kubusa96 oraz Barti. W następnym sezonie w wyścigu wystartowało już 14 kierowców, a zwycięstwo ponownie odniósł Markovsky. Podium tym razem uzupełnili bracia z Mercedesa - Kubusa96 przed Szymussem. Czołową piątkę zamknął zmagający się z problemami żołądkowymi Norbi oraz Sorontar. Negatywnym zaskoczeniem była forma kierowców Ferrari, a raczej jej brak - Barti nie ukończył rywalizacji, zaś Patrykowi na osłodę po kolizji w 1. zakręcie i urwaniu trzech przednich skrzydeł zostało 8. miejsce ze stratą aż 3 okrążeń do zwycięzcy. Żeby było ciekawiej, szósty na mecie Tarask pokonał końcowe okrążenia bez przedniego koła, a "na osłodę" dostał karę za to że nie przejechał okrążenia zjazdowego po wyścigu. Po raz ostatni liga zawitała do Monako w VI sezonie, gdzie ponownie zwyciężył Markovsky, a podium uzupełnili tym razem Szymusso i Tarask. Czwarte miejsce należało do Kubusy96, a czołową piątkę uzupełnił Norbi. To był kolejny nieudany wyścig dla Patryka, który znów urwał kilka przednich skrzydeł, a także omal nie zakończył wyścigu swojego i Bartiego. W zamian zakończył wyścig i tak naprawdę sezon dla Mikrusa poprzez wjazd w tył samochodu na hamowaniu do 1. zakrętu, przez co kierowca Manora podjął decyzję o wycofaniu się z dalszej jazdy w wyścigu. Na dobicie kierowcy z Gorzowa Wielkopolskiego, nie ukończył on już żadnego wyścigu do końca sezonu. Dzisiaj mówi się, że kierowca Force Indii rzucił na rywala klątwę.
Jak wygląda sytuacja w stawce? Wyścig na Norisringu pokazał, że Tarask nadal ma dużą przewagę nad resztą stawki - i jeśli nie wydarzy się nic niespodziewanego, to właśnie kierowca Williamsa jest głównym kandydatem do triumfu w najbliższym wyścigu. Walka o podium rozstrzygnie się z kolei między Norbim, Afterem, Patrykiem oraz kierowcami McLarena. Przy czym to, że kierowca BAR-a o podium powalczy pewne nie jest, gdyż - jak pokazuje historia - kierowca z Radlina nie ma najlepszych wspomnień z tym torem. Do czołówki chciałby na pewno wskoczyć Mikrus, ale jego tempo na krótkim jak i długim dystansie może nie być wystarczające do osiągnięcia celu - zatem jeśli nie zaliczy spotkania pierwszego stopnia z barierami, to powinna go czekać rywalizacja ze Szpryckiem - drugi kierowca stajni z Brackley nie lubi wyścigów na torach ulicznych i od początku sezonu nie nastawia się na jakiś wybitnie udany wyścig. W nim z kolei zażartą walkę powinni toczyć kierowcy Prosta, Jordana oraz Pandodo. Za nimi, lecz z nieco większymi stratami, należy spodziewać się walki Karlika, Kiroshimy oraz kierowców Benettona - rywalizacja w tej grupie kierowców powinna także upłynąć pod znakiem walki o przetrwanie. Ciężko z kolei cokolwiek powiedzieć o Kamilu - kierowca Ferrari będzie startował bowiem z końca stawki w wyniku kary za kolizję z Norbim w ostatnim wyścigu poprzedniego sezonu. A jak już wcześniej wspominałem, wyprzedzanie w Monako jest prawie niemożliwe.
Informacje o wyścigu:
Nazwa toru: Circuit de Monaco
Lokalizacja: Monte Carlo, Monako
Długość: 3,337 km
Ligowy rekord okrążenia: Markovsky - 1:11.543 (08.09.2018 , Renault)
Ilość okrążeń: 39
Dystans wyścigu: 130,143 km
Prognoza pogody: w środę przewidywane jest bezchmurne niebo i niewielka szansa na opady deszczu, zaś kwalifikacje i wyścig mogą być urozmaicone o deszcz.
Kierowców czeka zatem olbrzymie wyzwanie i olbrzymia presja. Pierwszy wyścig sezonu, do tego na wymagającym torze. Wszystko może dopełnić także deszcz. Te czynniki sprawiają, że może zdarzyć się w zasadzie wszystko, a kierowców prosi się o ostrożność przy wyprzedzaniu i przepuszczaniu szybszych zawodników. Kto wyjdzie zwycięsko z rywalizacji w Monako, a kto zostanie kolejną ofiarą tego toru? Czy Tarask rozpocznie marsz po kolejny mistrzowski tytuł? Czy na Mikrusa spadnie kolejna klątwa? Jak wysoko przebije się Kamilo? Z mojej strony to na tyle. Do zobaczenia na torze! Pozdrawiam, Patryk.
Na forum rozpisany został plebiscyt the best of ExtremeF1. Zapraszam serdecznie do głosowania
Kubusa96
15-06-2022 00:17
UWAGA! Konieczne było dodanie nowych torów na ExLM. Są w downloadzie. Terminarz eventu jest na forum
Kubusa96
11-06-2022 23:18
W downloadzie jest dostępny mod na eventy benefisu ligowego rozgrywane na platormie rFactor. Natomiast na forum jest lista zgłoszeniowa na Extrimową Ligę Mistrzów
Kubusa96
08-06-2022 18:04
W downloadzie jest dostępny mod na 1. event naszego ligowego benefisu, rozgrywanego na F1 Challenge
Kubusa96
08-06-2022 18:04
Zapraszam do głosowania w ligowym plebiscycie po sezonie XII, szczegóły w temacie na forum
Forum 
Historia wyścigów w Monako zaczyna się w 1929 roku - wtedy to prezydent miejscowego automobilklubu, Anthony Noghes, wpadł na pomysł organizacji wyścigu na ulicach miasta. Pomysł został zrealizowany i pierwszy wyścig padł łupem Williama Grover-Williamsa (niezwiązany w żaden sposób z osobą Franka Williamsa i jego rodziną!), który prowadził samochód Bugatti. W latach 1938-1948 GP Monako się nie odbywało, po części z powodu II wojny światowej. Przerwy od organizacji wyścigu miały także miejsce w 1951, 1953 i 1954 roku. Od 1950 roku wyścig ten jest nieodłącznym punktem kalendarza Formuły 1. Ostatnia edycja padła łupem Lewisa Hamiltona, który jadąc na dość mocno zużytych oponach wykorzystał charakterystykę toru i obronił się przed atakami Maxa Verstappena. Lokalny faworyt w osobie Charlesa Leclerca nie zapisał tego GP do udanych - zaczynając od odpadnięcia w Q1 w sobotę, kończąc na przebiciu opony i wycofaniu się w niedzielę. Ponadto, na skróconej pętli od sezonu 2014-15 co dwa lata rozgrywany jest wyścig o ePrix Monako w Formule E. Wąskie i kręte ulice sprawiają, że wyprzedzanie na tym torze jest w zasadzie niemożliwe, także możliwe jest utknięcie w korku za wolniejszym kierowcą i zrujnowanie sobie kwalifikacji czy też wyścigu. Nelson Piquet porównał ściganie się na tym torze do jazdy rowerem po mieszkaniu. Tor ten ma także listę ofiar śmiertelnych - otworzył ją w 1948 roku Norman Linnecar. W 1952 roku dopisał się do niej Luigi Fagioli, w 1962 Dennis Taylor, a w 1967 Lorenzo Bandini - ten ostatni zmarł poprzez spalenie się w wyniku wypadku. Od 1992 roku przyznaje się nagrodę jego imienia za wykazanie się wyjątkowym duchem walki. W 2008 roku zdobył ją Robert Kubica, a ostatnim laureatem został Antonio Giovinazzi, co wywołało spore zaskoczenie wśród obserwatorów F1. W 1955 roku miał miejsce jeden ze słynniejszych wypadków w Formule 1 - brał w nim udział Alberto Ascari. Kierowca Ferrari w wyniku błędu w szykanie za tunelem staranował bele siana (profesjonalne zabezpieczenia) i zakończył wyścig w morzu, dosłownie wpadając samochodem do wody. 
