· Łącznie użytkowników: 62
· Najnowszy użytkownik: muerte2
Historia toru Braselton (w stanie Georgia) rozpoczyna się w 1970 roku - wtedy to obiekt oddano do użytku. Co ciekawe, układ toru przetrwał niemalże w niezmienionej formie do dnia dzisiejszego. Jedyne zmiany miały miejsce w 1998 roku, kiedy to wybudowano szykanę lewo-prawo [na mapie: zakręty 10A i 10B] - do owego roku był to po prostu szybki łuk pod górę, bardzo niebezpieczny. W tym samym roku przeniesiono aleję serwisową z lewej na prawą stronę. Pierwszy wyścig na tym torze zorganizowano we wrześniu 1970 roku, a był to wyścig dość znanej wtedy serii Can-Am. W późniejszych latach obiekt odwiedzało coraz więcej serii wyścigowych, w tym wyścig "drugiej ligi" NASCAR - Busch Grand National Series (dzisiaj Xfinity Series) w 1986 roku. W 1996 roku tor Road Atlanta został zakupiony przez Dona Panoza - ojca współczesnych wyścigów długodystansowych w USA i w zasadzie w Europie. W 1998 roku zorganizowano pierwszą edycję wyścigu Petit Le Mans - pierwszego wyścigu w historii American Le Mans Series, założonej przez Panoza. Wyścig cieszył się dużą popularnością fanów i zespołów startujących w 24-godzinnym wyścigu w Le Mans - do dziś cieszy się on ogromną popularnością wśród kibiców, ale nie można tego powiedzieć o zespołach z Europy, gdyż Petit Le Mans wliczane jest do klasyfikacji mistrzostw IMSA, które nie są już tak atrakcyjne dla ekip spoza Ameryki. Duży wpływ miały na to także wywindowane koszta w każdej z klas (od LMP1 do GT) oraz likwidacja ALMS. Ponadto w 2008 roku na Road Atlanta gościł wyścig kolarski Tour of Georgia - jeden z największych wyścigów w USA. W 2012 roku tor został zakupiony przez IMSA Holdings - organizatora mistrzostw ALMS i Grand-Am, które połączyły się w 2014 roku, a w 2019 roku tor zyskał sponsora tytularnego w postaci Michelina.
Okrążenie rozpoczyna bardzo szybki łuk w prawo, prowadzący pod górę - jeśli czujesz się pewnie w samochodzie, to możesz spróbować przejechać go bez odjęcia gazu. Ryzyko jest ogromne, gdyż na wyjściu jesteś wyrzucany na lewą stronę toru i opony po lewej stronie są bardzo blisko trawy. Jeśli udało Ci się przeżyć pierwszy zakręt, to gratuluję. Następnie, kontynuując wspinaczkę, przejeżdżamy lekki łuk w lewo - ten z kolei przechodzi w ostry zakręt w prawo, prowadzący w dół. Jest to bardzo szybka i ciasna sekcja, a ryzyko wypadnięcia z toru ogromne. Zjazd prowadzi do słynnych esek, które pokonujemy bez odjęcia gazu. Wyjście z nich prowadzi pod górę do 90-stopniowego zakrętu w lewo, gdzie na wyjściu czekają antyścinacze - odradzam wjazd na nie, gdyż wtedy zostaniesz wystrzelony w powietrze. Następnie, po fragmencie prostej, hamujemy do szybkiego 90-stopniowego zakrętu w prawo. Ten z kolei przechodzi również w zakręt w prawo, ale znacznie wolniejszy. Kluczowe jest wyjście z tej sekcji, gdyż prowadzi ono na bardzo długi odcinek pokonywany bez odjęcia gazu. Ta długa prosta pod sam koniec prowadzi w dół, a w trakcie tego zjazdu musimy hamować do ciasnej szykany lewo-prawo, również uzbrojonej w antyścinacze - te jednak są mniej inwazyjne, gdyż powodują "jedynie" obrót samochodu. Wyjście z szykany prowadzi pod górę, która załamuje się na wysokości lekkiego łuku w prawo, prowadzącego pod mostem. Po tym łuku z kolei czeka tylko zjazd do mety, ale trzeba uważać na uciekający na przełamaniu terenu tył oraz wolniejsze auta po prawej stronie, które zjeżdżają do boksu. W alei serwisowej należy uważać na ograniczenie prędkości, które zaczyna i kończy się w innym miejscu niż sygnalizatory. Zjeżdżając do pit-lane sugeruję włączać ogranicznik od razu po zjechaniu z toru, przed szykaną prawo-lewo-prawo. Wyjeżdżając z kolei sugeruję wyłączyć ogranicznik prędkości kilkadziesiąt metrów za sygnalizatorem - w trakcie treningu radzę przećwiczyć przejazd przez pit-lane.
GP USA w ExtremeF1 gościło po raz pierwszy w I sezonie - gospodarzem wyścigu był tor Laguna Seca. Do historii przeszedł już karambol w "Korkociągu" i historia zaginionego tylnego skrzydła w pit-lane - otóż, będący na swoim stanowisku serwisowym Kamillo99 (dzisiaj Kamilo) stracił tylne skrzydło przez pędzącego nierozważnie Golda. Kierowca Jordana uderzył w bolid Toyoty z numerem 46, tłumacząc się tym... że go nie widział! Tylnego skrzydła z samochodu Kamila też już nikt nigdy nie zobaczył... wyścig padł łupem Markovsky'ego, który dojechał do mety przed Kubusą96 i TiDiEj'em (dzisiaj Patrique2001), a czołową piątkę uzupełnili AftereQPL (dzisiaj After) i Luis Garcia. Był to także "wyścig życia" dla Kiroshimy, który pomimo problemów zdrowotnych uniknął (w miarę możliwości) karamboli i dojechał na siódmym miejscu! W II sezonie liga gościła na Circuit of the Americas, w stanie Teksas. Wyścig ponownie padł łupem Marka, a podium uzupełnili Kubusa96 i Szymusso. Czołową piątkę uzupełnili z kolei Tarask i Patryk, który musiał przebijać się de facto z końca stawki - był on uwikłany w karambol na pierwszym okrążeniu, gdzie ucierpiał także m.in. Extremento. W III sezonie ponownie rywalizacja miała miejsce na Laguna Seca, gdzie wygrał nieoczekiwanie Tarask, Markovsky był drugi, a trzecie miejsce należało do Szymussa. Czołową piątkę uzupełnili kierowcy Ferrari - Patryk przed Bartim. Głównym tematem wyścigu była strategia Taraska - kierowca Saubera na tyle dobrze obchodził się z oponami, że wykonał mniej pit-stopów od Marka, co wprawiło kierowcę Renault w osłupienie. Drugi kierowca Renault, czyli Kamilo, zamienił się z kolei na mózgi z innym słupem - postanowił popełnić na tyle ewidentny falstart, że skończył z dyskwalifikacją. W IV sezonie rywaliazcja o GP USA miała miejsce na torze Indianapolis. Wyścig został rozegrany przy opadach deszczu, co przełożyło się na ilość zawodników na mecie - 5 na 12 startujących. Wyścig wygrał Markovsky, dojeżdżając przed Kubusą i Bartim. Czołową piątkę uzupełnili Tarask i After, a z deszczem przegrał m.in. Szymusso. Z samym torem przegrał także MikruseK, który został zdyskwalifikowany. W V sezonie liga powróciła do Austin, gdzie wygrał Markovsky, a podium uzupełnili Tarask i Kamilo. Czwarte miejsce należało do Szymussa, a piąte do Bartiego. Charakterystyczny dla tego wyścigu był start, w trakcie którego Kamilo mógł połączyć chęć ścigania się z zamiłowaniem do skoków narciarskich -oddał bowiem lot bolidem F1. Mimo twardego lądowania na końcu stawki, udało mu się przebić na podium, co jest wyczynem godnym pochwały. W VI sezonie wyścig rozegrano na torze Road America, gdzie nieoczekiwanie z Pole Position startował Yayo. Kierowca Ferrari jednak spadł wgłąb stawki, a ligę opuścił tak samo szybko jak spadł z Pole Position. Rywalizację wygrał Markovsky, przed Taraskiem i Bartim. Czołową piątkę uzuepłnili Kubusa96 i Kamilo, a wyścigu nie ukończyli Szymusso, Patrique i Mikrus. W VII sezonie kierowcy zmierzyli się z ulicznym torem w Long Beach, gdzie Markovsky wygrał rzutem na taśmę, dzięki wyprzedzeniu Taraska na ostatnich okrążeniach. Trzecie miejsce zdobył Barti, a czołową piątkę uzupełnili Norbi i Szymusso. Swoje jedyne punkty w ExtremeF1 zdobył wtedy debiutujący Prezesdejmian - jego konto zasiliły 4 "oczka" za ósme miejsce. Największymi przegranymi wyścigu byli kierowcy Ferrari, których poskromiła dziura w barierze. W VIII sezonie liga odwiedziła tor na płycie lotniska w Sebring, który słynie z potężnych wybojów. Nieoczekiwanie wygrał wtedy Kamilo, który dość pewnie pokonał Taraska. Podium uzupełnił Norbi, a czołową piątkę Kubusa i Patrique. O sporym pechu mogą mówić Szymusso i Szprycek, którzy jadąc po bardzo dobre wyniki stracili połączenie z serwerem.
Jak wygląda sytuacja w stawce? W Kanadzie bezkonkurencyjny był Tarask - tutaj może być podobnie. Za jego plecami na najdrobniejszy błąd powinien czekać Patrique, który jest w bardzo dobrej formie. O podium walka rozstrzygnie się między Norbim, duetem McLarena i duetem Ferrari. Szprycek póki co nie pokazuje dobrego tempa i jest zmuszony walczyć w środku stawki z Mikrusem, Yodsonem i Kamilemr2000 - kierowca Jordana sprawił wszystkim ogromną niespodziankę w Kanadzie poprzez swoją dyspozycję i chciałby ją na pewno utrzymać. Za tą grupą walka powinna się rozstrzygnąć między Dodo, Wujkiem i Graczkiem - ich tempo jest nieco zbyt słabe na środek stawki, ale też za mocne na koniec. Za tą grupą należy oczekiwać walki pomiędzy Kiroshimą, Karlikiem oraz kierowcami Benettona. Pętla toru jest krótka, ale zdradliwa - możliwe są dość spore różnice w czasach.
Informacje o wyścigu:
Nazwa toru: Michelin Raceway Road Atlanta
Lokalizacja: Braselton, USA
Długość: 4,088 km
Ligowy rekord okrążenia: brak
Ilość okrążeń: 38
Dystans wyścigu: 155,344 km
Prognoza pogody: w piątek jest spora szansa opadów deszczu - prognozy mówią o 56% szans na deszcz. W sobotę z kolei prognozy mówią o 6% szans na opady, co niemalże oznacza suchy wyścig.
Kierowców czeka starcie z nowym dla ligi torem. Jest on bardzo zdradliwy. Kto jednak najlepiej się z nim dogada? Kto zwycięży na Road Atlanta? Czy środek stawki ponownie zaskoczy czołówkę? Tego dowiecie się w relacjach z GP Stanów Zjednoczonych, na które serdecznie zapraszam. Pozdrawiam, Patryk.
Na forum rozpisany został plebiscyt the best of ExtremeF1. Zapraszam serdecznie do głosowania
Kubusa96
15-06-2022 00:17
UWAGA! Konieczne było dodanie nowych torów na ExLM. Są w downloadzie. Terminarz eventu jest na forum
Kubusa96
11-06-2022 23:18
W downloadzie jest dostępny mod na eventy benefisu ligowego rozgrywane na platormie rFactor. Natomiast na forum jest lista zgłoszeniowa na Extrimową Ligę Mistrzów
Kubusa96
08-06-2022 18:04
W downloadzie jest dostępny mod na 1. event naszego ligowego benefisu, rozgrywanego na F1 Challenge
Kubusa96
08-06-2022 18:04
Zapraszam do głosowania w ligowym plebiscycie po sezonie XII, szczegóły w temacie na forum
Forum 
Historia toru Braselton (w stanie Georgia) rozpoczyna się w 1970 roku - wtedy to obiekt oddano do użytku. Co ciekawe, układ toru przetrwał niemalże w niezmienionej formie do dnia dzisiejszego. Jedyne zmiany miały miejsce w 1998 roku, kiedy to wybudowano szykanę lewo-prawo [na mapie: zakręty 10A i 10B] - do owego roku był to po prostu szybki łuk pod górę, bardzo niebezpieczny. W tym samym roku przeniesiono aleję serwisową z lewej na prawą stronę. Pierwszy wyścig na tym torze zorganizowano we wrześniu 1970 roku, a był to wyścig dość znanej wtedy serii Can-Am. W późniejszych latach obiekt odwiedzało coraz więcej serii wyścigowych, w tym wyścig "drugiej ligi" NASCAR - Busch Grand National Series (dzisiaj Xfinity Series) w 1986 roku. W 1996 roku tor Road Atlanta został zakupiony przez Dona Panoza - ojca współczesnych wyścigów długodystansowych w USA i w zasadzie w Europie. W 1998 roku zorganizowano pierwszą edycję wyścigu Petit Le Mans - pierwszego wyścigu w historii American Le Mans Series, założonej przez Panoza. Wyścig cieszył się dużą popularnością fanów i zespołów startujących w 24-godzinnym wyścigu w Le Mans - do dziś cieszy się on ogromną popularnością wśród kibiców, ale nie można tego powiedzieć o zespołach z Europy, gdyż Petit Le Mans wliczane jest do klasyfikacji mistrzostw IMSA, które nie są już tak atrakcyjne dla ekip spoza Ameryki. Duży wpływ miały na to także wywindowane koszta w każdej z klas (od LMP1 do GT) oraz likwidacja ALMS. Ponadto w 2008 roku na Road Atlanta gościł wyścig kolarski Tour of Georgia - jeden z największych wyścigów w USA. W 2012 roku tor został zakupiony przez IMSA Holdings - organizatora mistrzostw ALMS i Grand-Am, które połączyły się w 2014 roku, a w 2019 roku tor zyskał sponsora tytularnego w postaci Michelina. 
